Dag 1
We zijn in Cuba, de reis is goed gegaan, op tijd vertrokken en aan gekomen. Daarna met een gammel slingerend busje naar Havana. In het hotel opgevangen door een aardige man van Tui en dan zoveel info krijgen… we zijn ook gewoon moe..
Dag 2
Vroeg op vandaag en dat niet zo moeilijk, we zijn even over 10en gaan slapen. We waren door het tijdverschil echt helemaal op!
Ontbijt was zowaar goed geregeld een buffet maar met zoveel personeel, die alles voor je doen (bij alles).
Vervolgens lopen we langs het zwembad naar een ander hotel om daar onze bolide op te halen. De formulieren invullen en de borg betalen. Die borg zouden met de creditkaart betalen, uiteraard werkte de techniek daar niet mee. Dus ik weer terug lopen naar ons hotel om onze laatste euro’s om te wisselen voor cuc.
Nog een rondje om onze barrel gelopen en met gierende banden richting de oude stad van Havana. Onderweg het oude kerkhof bezocht waar de bekende Cubanen rust vinden.
En we reden weer door. Je kent mij een beetje, ik frommel ons brik door de smalste steegje door Havana. Wel voorzichtig want die wegen daar!? Uiteindelijk belande we keurig op een bewaakte parkeerplaats.
Het parkeren was geregeld en er komt gelijk iemand langs en lult mij gemakkelijk in oude Amerikaan dus wij op weg en gaan een aantal zaken bekijken heel leuk, een roze Chevollette.
Toen we van die verkoper af waren had ik trek gekregen, maar onze cuc’s waren op. Banken zoeken, na veel gezoek en proberen bij een hotel gelukt.
Daarna een broodje scoren en gelijk in de leukste bar te vinden met live muziek en een super cocktail met…. rum!!
Ondanks dat zo vol was en mensen gewoon bij je aan de tafel kwamen zitten was het super gezellig!
Daarna nog een fort bezocht en wat door de straten gelopen, gewoon op gevoel ons grijze monster weer gevonden. En weer naar het hotel, en toch nog een supermarkt gevonden om voor een normale prijs water te scoren.
Dag 3
Vanochtend er vroeg uit, heel snel naar de wc, ik een beetje last van anale lekkage heel vervelend!
Bij het ontbijt kreeg ik niets naar binnen. Twee happen appel en slok koffie. We liep terug naar de kamer om onze koffers te halen. We liepen weer met onze zooi naar de lift, ik kon weer terug om te spugen…
Na het overgeven ging het weer beter we vertrokken, ik heb in van mij apps de kaart weten te downloaden. Jammer dat die kaart minstens zo slecht is als de wegen hier.
Via een kleine omweg (bewust) heeft ons monstertje ons naar de plaat Viñales, een adres ze niet vinden. En wij ook niet, die staan niet langs de weg… zoekplaatje!
We rijden langs een soort politiepost en zijn het gaan vragen. De man zag het adres en ging bellen, we moesten blijven wachten en werden opgehaald door een snuiter op een elektrische scooter.
Na een glas ananassap voelde ik het weer rommelen de wandeling daarna deed mij ook niet goed.. maar gelukt. Op de terug weg water ingeslagen. Een beetje blerdag
Dag 4.
Vandaag ging het met mij alweer beter, lekker ontbeten en het bleef erin. Het heeft alleen gigantisch gerend vannacht en dat is de hele dag wel blijven gaan.
Om 9:00 stond de neef (alles is familie hier) waarmee we opstap gingen. Hij was op een scooter en of we hem maar wilde volgen met de auto naar zijn huis. Wegen echt zo erg hier niet normaal! Het grijze monster heeft ons naar de paarden gebracht, maar vraag niet hoe!!
Wij de paarden op, dat ging allemaal best het beetje regen voelde je bijna niet. Die paarde luisteren best goed en weten ook wel waar ze heen moeten.
De eerste stop was bij een sigaren maker, en ja we hebber er een gerookt half. Daarna nog een praatje over honing, koffie en rum. Op de laatste na was ik er niet bij, maar die rum was zo lekker jammer geen fles meegenomen..
Even later bestegen wij onze rossen weer, we zouden naar een mooi helder meer gaan, waar in gezwommen kon worden. Onze gids had al gezegd dat door de regen niet meer helder zou zijn en zwemmen deden in onze natte kleren!
We bleven er niet lang, respect voor deze paarden! Als je ziet waarover ze moeten lopen… we waren terug bij ons barreltje. En reden over de belachelijke wegen naar ons kamertje als en stel verzopen katten.
Eerst maar douche (koud) het blijft Cuba! En het regende maar door, dus een middag lezen, om 7 uur nog even wat gaan eten en terug lopend met een zaklantaarn, we willen niet in gaten vallen.
Dag 5.
Vanochtend, na een heerlijk ontbijt afscheid genomen van de aardige mensen in Viñales. De koffers in de auto en op naar de volgende hostel.
Maar eerst daar weg komen, Linda wilde graag rijden…. op deze wegen vindt ze niks. Ik mocht tot de snelweg, ik vind het ook wel leuk om overal door en omheen te baggeren.
Gelijk op de snelweg stop ik (dat is daar normaal) en laat Linda het overnemen. Even voor jullie idee er steken daar boeren met een buffelkar de snelweg over, en uitkijken voor gaten in de weg.
Maar geen file, bij elk viaduct moet je 60 gaan rijden, daar staan mensen op de bus te wachten of te liften, geen duim omhoog maar geld laten zien!
Alles wat daar rijd is een taxi, dat Cuba..
We moesten op het bord Santa Carla gaan letten, Linda helemaal op en top aan het sturen om de gaten heen en ik let op de borden.
Ik zie het bord half tussen de bomen hangen en zeg je moet er af, er staat hier maar 1 bord geen 1200 m en 600 m borden. Je moet er gelijk af. Mis je een afslag kun je door de middenberm rijden en gewoon keren.
Ik had Santa wel goed gezien, maar er stond Antonio achter. Ik kijk wel voor een omweg. Allemaal heerlijke wegen en heb Linda wel horen brommen…
Uiteindelijk zien de het bord Santa Carla en rijden verder op de snelweg A1 het blijft een feest. We mogen alleen bij een blauwe pomp tanken, en die zijn niet overal dus niet leeg rijden, met net over de helft weer gevuld. De blauwe is de schone brandstof, en aan de wolken uit sommige uitlaten gebruikt niet iedereen de blauwe..
Je kan er niet zelf pompen, of je moet vooruit betalen en als hem vol wil hebben komen ze het voor je doen omgerekend betalen we hier €1,03 per liter (als toerist).
We gaan vandaag niet naar Santa Carla maar eerst naar ons hutje in Cienfuegos.
Met hulp van Google Maps offline reden we er aardig makkelijk heen. Een hele aardige dame, die geen woord Engels praat. Een uitdaging!
Alles uitladen maar de auto, die mogen we niet onbeheerd achterlaten, ze wees om de hoek er wat Spaans gebrabbel erbij. Ze is maar even mee gelopen.
Daarna weer aan de wandel, het is hier mooier dan Havana vinden wij. Alleen bij het lopen vinden we 2 dode honden op de stoep, voor dieren is Cuba geen pretje…
Dag 6.
Vanochtend warm onthaald door de lieve vrouw met omhelzing. Echt een schatje en ze had een heerlijk ontbijt gemaakt. Je krijgt gewoon teveel!
Onze auto opgehaald en wij weer op weg naar Santa Carla naar het beeld van Ernesto Che Guevara. Indrukwekkend, de grootste held van Cuba, door het hele land zie je zijn naam of afbeelding en die van Fidel.
Ik parkeerde bijna op de begraafplaats van de helden van toen, een aardige militair vroeg me aan de voorkant te parkeren. Dit was voor VIP’s toen Linda hem vertelde dat wij geen VIP’s waren moest hij lachen.
Het museum onder het standbeeld is gratis te bezoeken, zonder tassen of camera. Dus weer even alles keurig in de kofferbak van de auto gedaan, en wij weer terug. Gelukkig was er veel tekst ook in het Engels. Als naar Cuba gaat moet je dit zien.
We zijn nog even door Santa Carla gereden, de wegen worden steeds smaller, en je dreigt vast te lopen. Een vrachtwagen is aan het lossen. Een aardige Cubaan wijst me dat er steeg is waar we door kunnen. Maar de truck gaat rijden, het gaat allemaal maar net, ik houd daarvan!
We gaan opzoek naar een supermarkt en we vonden er een maar een onbegrijpelijke jongen op een fiets wil mij ergens anders heen hebben. Hem ontweken, en iets later werd ik aangehouden door een man in een witte Peugeot..
Gelukkig geen agenten, er werd gewezen op een lekke band. Ik zag aan het shirt dat hij van VIA, de leasemaatschappij was.
Ik pak gelijk de reserveband, en die bleek net zo leeg te zijn. De mannen gaan met onze banden weg en waren binnen een half uur terug! Echt super service, wat het gaat kosten weten als we de auto in gaan leveren…
Vervolgens weer terug naar Cienfuegos en een stukje door gereden naar het mooiste stukje van de stad, mooie hotels en hostels. Bij één van de hotels naar binnen gegaan om internetkaartjes te kopen, dit keer voor 1,5 cuc (de eerste voor 2).
En een aansteker gekocht, gisteren zat ik met mijn sigaar en een doosje lucifers op ons terras in de schommelstoel maar de lucifers deden het niet meer. Na jaren in je tas..
Maar zo leuk, mensen roepen elkaar en praten met luide stem over de staat met elkaar. Geen WhatsApp of sms gewoon nog je stem laten horen.
Dag 7.
Vanochtend weer afscheid nemen, na het ontbijt (het adres krijg je Simone) wat een lieverd. Nog even op de foto en een knuffel. Hier houden wij van!
De auto ophalen om de hoek, weer afscheid nemen. Ook dit zijn schatten van mensen en praten redelijk Engels en ook hun hebben een hostel! met parkeerplaats.
Vandaag reden we naar Trinidad, geen snelweg. Volgens mij zijn die er nu niet meer, vandaag ging het wel qua wegen. Een kleine omweg het was geen lange rit.
En dan rijd je Trinidad in, en dat stond niet meer op het stuk kaart die gedownload hadden, heel even online gekeken en ook niet te vinden.
Ik loop naar een winkeltje en laat het adres zien, veel Spaans en volgens die vrouw een rondje om het blok en dan ben je er. En dat bleek inderdaad waar, wij komen overal met en zonder apparaten.
Deze dame is wat afstandelijk, maar ook dat mag. Het hostel ziet er leuk uit, we hebben een heel huis met terras op het dak. Maar diner wordt hier niet aangeboden. Ook dat gaat ons lukken.
Vandaag hebben een excursie geboekt naar natuurgebied Escamberaqe, in een Russische legertruck. Dat gaat bijna een dag duren. Misschien zelfs nog zwemmen en de lunch was in begrepen hopen we.
Daarna het oude, leuke deel van Trinidad bekeken. Het is mooi, maar de vakantiefoto’s zeggen niet alles! Er wordt hier veel met paarden gedaan (taxi en city-tour). Het meurt hier erg naar paarde, en hun uitwerpselen..
Maar het went, de lucht van de paarden, uitlaten van walmende auto’s en vergeet het riool niet. Er komt een moment dat je daar geen erg meer in hebt en genieten we van elk moment in Cuba!
We hebben een museum bezocht, met een toren om te beklimmen. We doen dat met een temperatuur 35 graden, maar het uitzicht maakt alles weer goed.
Een supermarkt in om cola en water te halen. Wat verkopen ze toch weinig in die winkels, wat zijn wij daarin verwend! Geen koekje te vinden, alleen Pringles!
Dag 8.
Week 1 in Cuba zit erop, en we hebben ervan genoten! Vanochtend ontbijt in Trinidad met veel verse mango’s, die smaken hier zoveel lekkerder.. en lekkere koffie.
Een aardige dame erbij die geen woord Engels spreekt. Met handen en voeten komen er weer uit.
Of het door het bewegen komt, of dat we hier echt niet veel eten lijken we af te vallen. Misschien ook door het transpireren (al door met ogen te knipperen).
Ik had voor we weggingen al wat gaatjes in mijn riem willen maken, maar ik had de tang er niet voor. Linda vond in Trinidad een schoenmaker die dat even gedaan heeft, hij hoeve er niets voor te hebben. Toch maar 1 cuc gegeven voor de moeite!
Nu door naar de tour om 9:30 moesten we verzamelen om met een Russische legertruck naar Escambraye te gaan, waar we een met een gids een wandel toer door de natuur gingen lopen. Er werd gezegd dat 20 man per truck mee gingen.
Het begon al lekker druk te worden dacht wij, maar iedereen wilde ons juist de kaartjes verkopen voor deze toer!! Uiteindelijk waren met z’n vieren. Een leuk stel uit Friesland, Carla en Gert.
Na het zien van een mooie waterval liepen door naar een meer waar we konden zwemmen. Ik zelf niet echt een zwemmer in buiten water, mits het een zwembad is. Maar Linda kreeg me toch zover, het was ook wel een heerlijke manier om af te koelen.
En dan komt onze gids om hem te volgen, we klommen omhoog daar waar de waterval begint. En hij haalt een liane op met een tak en duw hem in mijn hand, tuurlijk ik mag eerst…
Enige twijfel, met het idee straks met de liaan en al in de plomp te kukel… Maar toch gedaan en hij bleef heel. Gelukkig, nu kon Linda haar spong maken en Gert. Er komen later foto’s van, die maakte Carla. Die uiteindelijk ook nog sprong!
We lopen weer een stuk verder naar de lunch plek. Een leuk lunch, heel leuk geklets en ook met onze gids ook over Cuba gepraat. Leuke vent “Rambo in het donker” Carla en ik hadden de hondjes ook wat kip gegeven. De beesten hebben het niet heel goed in Cuba 🙁
De terug rit met de truck ging goed, tot Rambo uitstapte. Even later begon het behoorlijk te regenen, en je blijft niet droog achter in die bak…
Het was een super dag, leuke dingen gedaan, fijne mensen ontmoet en dat alles in een supermooie omgeving. Even één worden met de natuur.
Dag 9.
Met weemoed nemen we afscheid van Trinidad, heel gezellig, fijne muziek en lekker eten. Het hostel was voor ons wat minder, minder schoon en niet gezellig.
Linda gaat rijden vandaag, nog met een redelijk volle tank. Maar wel met 2 lege portemonnees. We reden net door Sancti Spirtus heen en zagen een tankstation met een blauwe pomp. Laten we maar teruggaan om cuc te tappen.
In de drukste winkelstaat geen ATM te vinden, wel een leuke motor agente. Ik loop er heen, en heel lief maar geen zucht Engels. Een man komt erbij en begreep wat ik bedoelde en vertelde waar ik die kon vinden.
We rijden er heen en parken de auto voor 1 cuc en een pen. Het zag er ook best leuk uit hier, lopen een straat in en ja hoor gevonden. Weer twee volle beurzen. En vinden zowaar een supermarkt met koekjes en water.
We gingen door naar de benzinepomp en vullen het grijze monster. Linda heeft onderweg haar moeder even gebeld, heel leuk omdat te doen en netjes het tijdverschil in acht genomen! We stonden langs een weg en precies bij een weiland met koeien, en die vind ik zo leuk..
En daar naar Camagüey opzoek naar Gran hotel, dat was ff lastig zonder adres #Tui ! We waren het even kwijt, er vlakbij maar hoe kom je er. Een fietstaxi hielp ons en reed voor ons uit, bracht ons naar een parkeerplaats en wees de weg naar het hotel. Toppertje een paar cuc gegeven.
Een leuke kamer een beetje koloniaal ingericht. Even de koffers halen en de stad in. Linda zou een kaart gaan halen, wat zeker handig is. Maar er stonden 6 Nederlanders (je kent ze) in te checken.
Ik zeg kom we gaan lopen, dat kan nog wel even duren. Een paar dingen hadden we gezien, maar toch nog even teruggelopen en de kaart gehaald. En nog veel meer leuke dingen gezien.
Dag 10.
Een nacht in een hotel is ook wel wat. WiFi in de louche (wel met de kaartjes) een heerlijk diner met muziek en een goed ontbijt.
Vandaag reden we van Camañeuy naar Holguin, ik mocht weer sturen met driekwart tank. We konden weer even door, in één van de dorpen zat er iemand naar onze voorband te wijzen.
Het zat me niet lekker en ben gaan kijken, hij wel wat zachter, maar het ging nog. We rijden een stukje door en kijken nog een keer. Het leek mee te vallen, maar toch!?
Ik begin bij halve tank naar een blauwe pomp te zoeken, en in het gebied waar we zijn zie je toch een stuk minder. Ik begin aan het stuur te voelen dat de band lege wordt, hij trekt een beetje naar links.
Even verder zie de blauwe pomp, maar megadruk daar. Ik loop naar het loket en vraag aan iemand waar ik een band laten maken. Gaat simpel, ik wijs een band aan en maak duidelijk dat die lek is.
Vak achter de pomp zit er één dus wij dat eerst gedaan. Die kerel is ruim een half uur mee bezig geweest en er was verteld dat de normale prijs 10 cuc zou zijn. Toen hij was moesten we 2 cuc betalen (€ 1,72) we hebben hem 1 cuc fooi gegeven.
We reden weer verder richting Holguin, door Googlemaps vonden we de hostel snel, een parkeerplek was minder, alles is bijna één richting verkeer. Dus gewoon in de straat geparkeerd.
We gingen een berg op, met een trap van van net geen 500 treden, boven getrakteerd met een koude 7up en livemuziek en een mooi uitzicht op Holguin.
Terwijl die treden afdaalden begon het weer te spetteren, beneden in een fietstaxi gestapt en ons naar het centrum laten brengen.
We zijn drie supermarkt achtige winkels geweest geen chips gevonden geen cola en ook geen Pringles. Daarna hebben we een pizza gegeten met een cola voor 5,7 cuc (€ 4,88). Tot morgen!
Dag 11.
Vandaag weer op pad, na een wat mager ontbijt en een mooie hostel maar minder gezellig. Wij hebben daar geen keuze in, voor één nacht is het te doen!
We stappen in onze grijze monster en de eigenaar komt ons nog even een fijne vakantie wensen en Linda kruip weer achter het stuur. Op naar Santiago de Cuba.
We reden door diverse dorpjes in Bayamo zijn we gestopt, bekend om zijn boulevard met kunstwerken. Best leuk om te zien, maar geen Pringles of cola te vinden. Boodschappen moet hier een hel zijn voor die Cubanen!
We draaien door op onze koekjes, op naar El Cobre. We gaan daar een Basiliek bezoeken, volgens worden we eerst genaaid voor nepkaartjes van 20 cuc. Er wordt namelijk nooit meer naar gevraagd.
Het is zeker een mooie kerk, waar we voor pa en voor jullie allemaal een kaars hebben gebrand…
Het laatste stukje (10 km) heb ik gereden, lekker opzoek naar een verkeerde straatnaam in de immense stad als dit.
Eerst nog even blauwe benzine erin en ze wisten het adres niet was te ver weg.
Ik stop en download met mijn wereldbundel de kaart van Santiago de Cuba en kan het adres niet vinden maar weet ons wel in de buurt te krijgen, uiteindelijk vinden we iemand die het weet.
Het ziet er echt weer super uit en een lieve vrouw, het is echt een soort oase hier in de buurt.
De vrouw wees ons een restaurant aan en wij er heen. San Franciso heet hij, twee blokken links en nog twee rechts. En smal deurtje in en de trap op, welkom geheten en buiten op het dak gaan eten.
Alles in het Spaans en de lokale munt prijzen. We dachten lam besteld te hebben, we zagen ze al huppelen.
Tot onze verbazing kregen we kreeft, allebei nog nooit gegeten! Maar het was heerlijk.. en dat voor 18,35 cuc (€ 15,71) twee kreeften en twee cola!! Het is om te gieren.. en ook een kat blij gemaakt met de laatste stukjes..
Dag 12.
Na die “lobsternight” heerlijk geslapen! En de kat, die naast mij zat ook denk ik..
Vanochtend om 8 uur stipt aan het ontbijt met plannen voor vandaag. We zitten weer heerlijk dichtbij het oude centum en kunnen het vandaag weer lopend doen.
Onderweg lopen we langs een kapper, een scheerbeurt had ik ondertussen wel nodig. Ik ga er heen en mocht gelijk gaan zitten, hij maakt er echt werk van. En ik loop er weer netjes bij..
Allereerst weer een kerk bezoeken en ook daar weer een kaarsje gebrand. De kerken zijn hier mooi, maar zonder pracht en praal.
Ook hier konden we één van de torens beklimmen (82 treden) maar wat een prachtig uitzicht op de stad. Even later komen er nog twee oudjes boven. Amerikanen die hier even waren met de Cruise, het schip was goed zichtbaar vanuit de toren.
Voor de verandering maar ergens gaan zitten en een koude cola genomen. Het begon al redelijk lunchtijd te worden, maar kwamen best grote broodjes voorbij schuiven. Dus samen één broodje was ruim voldoende.
Na de lunch dacht Linda gezien te hebben dat er in de kerk een museum open gegaan was. Dus wij weer terug en gaan er naar binnen, helaas gesloten wegens werkzaamheden.
Het volgende museum in het oudste huis in Santiago van Cuba. Het gebouwd tussen 1516 en 1530 we kregen een leuke rondleiding, zelfs nog redelijk in het Engels heel interessant.
Daarna nog even naar de haven gelopen om dat schip ook eens te zien, echt super groot. Nog even wat foto’s maken en laten maken. Alleen komt iedereen op je af lopen en wil je iets verkopen, de meeste gaan weg als zegt dat je uit Nederland komt.
Eindelijk weer chips kunnen kopen en cola, dat is wat hoor die winkels hier. Je bonnetje niet weggooien, die wordt gecontroleerd als je de winkel uit gaat.
Dag 13.
Vanochtend afscheid van de lieverd uit Santiago van Cuba dé groene oase een prachtige kamer met een volledig begroeid terras, heel creatief.
We zijn gister weer naar dat restaurant gegaan, echt zo gezellig. En toen kippenborst gegeten, zo leuk hoe het meisjes het uit legde. Toen we weggingen zei ze “see you to morrow” helaas, dat gaat niet lukken.
Vandaag weer een heerlijk stuk gereden, af en toe voor wat mooie uitzichten gestopt. Een deel van de route ging vlak langs de kust en een deel lekker door de bergen.
Deze hostel hadden redelijk snel gevonden, gaat ook beter als je een adres krijgt. De auto leeg gemaakt en in een garage aan de aan de overkant gedeponeerd. En eerst even bijkomen op de kamer, het is best warm 30 graden.
Daarna nog even de formaliteiten paspoortnummers opschrijven en de brieven tekenen. En we gingen opstap. Even op de internet plaats gezeten en een hotel opzoeken weer trap op, gelukkig niet zo hoog.
Daar kochten we de telefoon kaarten voor 1 cuc (€ 0,85) en vroegen een gids voor een leuke dag voor morgen. Dat is gelukt, morgen gaan we naar een cacauboer, een stukje varen, een bezoek aan een mangrove en zwemmen aan een strandje.
Vanavond eten hier in de hostel, we weten nog niet wat, wel dat we er bier bij krijgen.
Dag 14.
Gisteren heerlijk garnalen gegeten hier in de hostel, zalig met rijst en avocado. Die zijn hier zo lekker, niet te vergelijken met hoe ze bij ons smaken.
Vanochtend een lekker ontbijt, en wij op weg naar het hotel waar we onze gids ontmoeten. Hij was er met chauffeur in een oude Ford.
De eerste stop was bij een cacau plantage, best interessant maar niet om er iets te kopen. We stappen weer in de volgende stop gingen voor een wandeling door de natuur. Echt een hele mooie omgeving. De gids wist veel van de planten en heeft veel verteld over Cuba.
Daarna de lunch aan de zee, een mooie plek. Wij beiden gemasseerd door een aardige masseur en daarna aan tafel. En je raad het, de hond komt bij mij liggen. Heerlijk gegeten een soort kleine visjes.
Toen heel even gestopt op het Duitsepad een mooi stukje rots aan de kust. Daarna een stukje een rivier op gevaren en daar ook nog een stuk gelopen. Prachtig tussen de rotsen in. Als je ziet hoe dat begroeid, fantastisch. Hij heeft ons mooie plekken laten zien!
Op de terug weg nog een vissersdorpje in gereden en hebben even in de zee gestaan. Nog een uitzichtpunt over plantages, heel mooi, weer een mooie dag gehad met Noor de gids.
Dag 15.
Vandaag onze laatste casa, niet meer bij de mensen thuis. De casa’s is goed bevallen, de één wat meer dan de andere maar dat hou je toch wel.
Vandaag een dag rijden, en volgens de beschrijving zouden er slecht wegen bij zitten en stukken zandwegen zijn. En dat hebben we gemerkt
Ik vind dat ook wel weer leuk om zo te rijden, maar het is erg vermoeiend! Er waren betonnen bruggen waar gaten in zaten waar je door heen kon kijken en je niet over heen wil rijden.
Je blijft ook niet op je weghelft, je rijd daar waar de weg het vlakste is. Maakt uit waar je rijd met de snelheid van 20 km/h kun je elkaar makkelijk ontwijken.
Stukke met diepe geulen in de lengte richting is ook erg listig, maar we kamen er. Dachten we, de route van #tui die klopte niet voor ons hotel.
En dwaalden wij in Pinares de Mayati en worden door een ijsboer verkeerd gestuurd. De volgende stuurt ons helemaal terug, Google maps hielp niet, dat deel kaart was niet gedownload.
Ik zie een agent staan en parkeer de auto en loop naar de man en laat hem het adres zien. Hij begint wat uit te leggen maar een man naast de agent zeg mij even voor te rijden. Maar moest nog wat uitladen (denk ik) het ging in het Spaans.
Linda naar het plein gelopen om te downloaden van de kaart, het duurde even maar de man wenkte dat we gaan. Ik floot naar Lin we gaan.
We komen overal, niet over in zitten. Na weer een lang grindpad rijden een brug op en moeten gelijk een soort van inchecken, aardige jonge maar alles in het Spaans zijn pen deed het meer. Ik pak de pen van Linda en geef die aan hem. Wie nog naar Cuba gaat, neem veel pennen mee ze zijn er zo blij mee!
Uiteindelijk komen we best moe aan bij het hotel en gaan eerst even het zwembad in om af te koelen..
Dag 16.
Vandaag onze laatste verplaatsing, het hotel waar we waren was wel oké. Maar de mensen erg saai en ongeïnteresseerd. Jammer, ze hebben denk ik de drukke tijd achter de rug en dan open zijn voor twee stellen!
Als je ging bewegen zag je de mensen opeens in actie komen, wij hebben zoiets van “blijf maar voor de tv hangen hoor!” Het is niet anders.
Vandaag reed Linda, ook over onverharde wegen het ging super. Ze stuurde onze Geely van links naar rechts om de gaten te ontlopen. En ook een beetje door de bergen gereden, een super chauffeur!!
Ik mocht navigeren, en probeer dat middels de beschrijving en de borden te doen. Niet met de telefoon, maar één van de wegen was vernieuwd maar de borden waren nog niet geplaatst.
Dus even stoppen en even op de phone gekeken, en hop de goede kant op en de goede borden kwamen weer.
We stuurde wel eerst naar het verkeerde hotel, zag er ook zo super uit. Maar we moesten ergens anders zijn, gelijk de auto afgetankt kunnen die morgen inleveren.
In het resort waar we nu zitten heeft niets meer met Cuba te maken, zoals wij het ervaren hebben. Het ziet er mooi uit en van alle gemakken voorzien, dat wel en we nemen het ervan!
Heerlijk een vers gemaakte pizza gegeten voor de lunch, we hadden toen nog geen kamer. Die kregen wij om drie uur. We werden er keurig met de koffers gebracht.
Daarna omgekleed en naar het zwembad gegaan en wat gedronken aan de Aquabar erg gezellig aan de pinnoclade.
Dag 17.
Vanochtend de auto ingeleverd, niet meer beschadigd dan hij al was en kregen ons borggeld weer netjes terug 200 cuc.
1900 en nog aan km hebben we gereden en flink door elkaar geschud met onze Geely, een merk auto wat je niet zo vaak hoort! Het leek ons een kloon van Skoda.
Daarna hebben we ontbeten en even op internet gekeken. We moesten ook vandaag de man van Tui ontmoeten. Een aardige man die verbazend goed Nederlands sprak.
Hierna hebben we met een bus hier de omgeving bekeken, dachten we. Hij reed langs alle hotels, tot de laatste daar moesten we er uit.
Niet echt boeiend, wel op een leuk souvenir markt geweest en wat gekocht. Ik een T-shirt van Cuba en Linda een jurkje.
En toen moesten we wachten op de bus terug. Liepen nog even een winkel in om chips te halen en cola, cola was er niet. En ook de interesse van de mensen was er niet meer.
Redelijk verhit kwamen we weer terug op ons all inclusief uitrust oord en gingen nog snel even een hapje eten. Wat een rare gasten hier, ze wonen bijna aan de bar.
Ik besef me later dat wij vanochtend koffie bestelde dat een tafel verder de eerste biertjes er al in gingen. Ze spreken vloeiend Engels 🙂
Na de lunch hebben onze zwemkleding aangedaan voor de nodige verkoeling bij de “poolbar” zaten de mensen, die gisten ook zaten.
Ik blijf het vreemd vinden om mensen te zien roken en met hun telefoon in het water te zien. En het aantal mensen die in hun t-shirt en pet zwemmen. Als een soort bourkini? Wij zijn geen all inclusief mensen denk ik!
Dag 18.
Vanochtend konden we uitslapen, maar wel weer om 7 uur wakker. Dus nog maar een stukje lezen in boek 2. Het boek over Jozef Mengle had ik al snel uit.
Eerst ontbijten, op het eerste moment lijkt het een mooi buffet. Maar echt lekker kan ik het niet vinden, maar er moet wat naar binnen.
Aan de mensen ligt het hier zeker niet, heel aardig en behulpzaam. Vanavond gaan we Japans eten, aan de bakplaat. Lijkt me zeker gezellig.
Na het ontbijt gaan we scooters huren, hij had alleen maar langzame zij de beste man, leek mij prima haast hadden we niet.
De omgeving hier is niet zo heel spannend het meeste hebben we al gezien, nog een stukje van de weg af om een foto te maken. En een stuk langs de kust.
Dag 19.
Vandaag onze laatste dag dit idiote all-inclusif flauwekul hotel. Begrijpen ga we dit niet doen.
Bijna iedereen pakt het liefste twee volle borden met eten, en laat ze na twee hapjes weg halen. Gaat zo de afval bak in. Aan het personeel ligt het niet, die zullen ook weleens denken…!
Na ons bescheiden ontbijt doen we een bakje koffie in de lounge (die koffie is daar lekkerder) het is dan nog geen 9 uur in de morgen. Andere zitten al aan de bier en aan cocktails, ik moet er niet aan denken.
Heel leuk een bar in het zwembad, maar waarom moeten overal half lege plastic bekers staan? Het kost niets, dus laat maar staan.
Gelukkig doen er niet aan mee. Vandaag hebben we heerlijk in de zee gezwommen en lekker in de zon gelegen aan het strand.
Bij de “snackbar” (een Cubaanse) geen frikandellen of bitterballen! Hebben wat gegeten voor de lunch. Lin een pizza en ik een broodje tonijn.
Op het heetste van de dag maar even de gekoelde kamer opgezocht om wat te lezen. Daarna nog even tegenover gelopen daar zou een leuke markt zijn. Dat viel een beetje tegen.
Nog even lekker gezwommen in het zwembad en even onze handdoeken inleveren het komt nu tot een einde.
De koffers ingepakt en nog even bij de Italiaan gegeten. Heel leuk gedaan en we hebben lekker gegeten bij de Cubaanse Italiaan. Geen foto’s vandaag
Hans & Linda
Dag 20/21. De terugreis
Donderdag ochtend worden we een soort wakker gebeld door de receptie van het hotel, ons vertrek wordt later. We moeten ons gaan melden bij de balie!
Dat hebben we gedaan en kregen te horen dat we 5 uur later gaan, we hebben wel uitgeboekt en onze koffers opgeslagen.
Daarna met de bus naar Holguin, de luchthaven. Daar hebben onze cuc’s omgeruild voor euries bij de Tui man, en langs de douane.
We hadden nog even tijd over en hebben een liter rum gehaald. Ook nog even de Engelse hun vliegtuig in zien hun vliegtuig zien klimmen.
Daar geen slurfjes waar je doorheen loopt, gewoon de trap op lopen. Het vliegtuig gaat weg en die van ons komt.
Al vrij snel kunnen we erin klimmen, we kunnen gewoon een lege stoel pakken. In Cancun krijgen we onze eigen plaatsen.
In Cancun moeten we uitstappen, en staan best lang in de slurf te hangen. We mogen weer door naar de douane, weer alles in het bakje en weer mijn riem af doen..
We worden doorgestuurd naar cate A2 na 1,5 uur kunnen weer instappen in de schone “Dreamliner” de plaatsen worden er niet groter van!
We gaan bewegen, het leek of we twee keer moesten taxiën. Uiteindelijk kwamen we los. De lange zit gaat beginnen.
We komen rond half twaalf aan op Schiphol, maar het parkeerplekje was nog niet vrij, weer wachten. En weer langs de douane. We moesten naar band 15 voor de koffers, weer wachten.
Maar al het wachten is heel goed beloond! Toen we naar buiten kwamen stond ma ons te wachten echt super! Eerst even een kop koffie gedaan.
Daarna met de bus naar Hoofddorp en daarna door ma naar huis gebracht. Super geregeld!