Lunsen en zo

Bekijk hier onze uitjes en vakanties. Je mag het lezen, maar het hoeft niet.
De opmerkingen graag via de contact pagina

DSC06773

Bekijk hier onze uitjes en vakanties. Je mag het lezen, maar het hoeft niet.
De opmerkingen graag via de contact pagina

DSC06773

Bekijk hier onze uitjes en vakanties. Je mag het lezen, maar het hoeft niet.
De opmerkingen graag via de contact pagina

previous arrow
next arrow

Dag 1

Ik zie jullie alweer kijken, heb je Hans weer met dag 1. We zijn nu twee weekjes op vakantie 2.0.

Het eerste idee was om via Rome naar  Pompei, maar door onze verhuizing werden mijn vakantie dagen wat karig.

Heel toevallig, ik was al met plan B bezig. Routes aan het maken om een aantal WO2 kampen te bezoeken. Laat Linda nou met het zelfde idee komen..

Het plaatsje Treis-Karden aan de moezel heeft ook een aantrekkingskracht voor ons. Dus dat was de reis van dag één.

Vanochtend eerst langs Aalsmeer om ma en Lisa gedag te zeggen, tradities moet je in eren houden ook al woon je wat verder!

In Nederland reden we over de snelweg tot de Duitse grens, vandaar binnen door. In Duitsland reden van regen bui in regen bui. Het is minder leuk maar het lukt goed. Voor vertrek alle ruiten behandeld met Pledge dus het water liep er makkelijk af.

Maar de lunch wil je toch even droog opeten. Tussen de buien door vondt ik een plek met bankjes. Ik kijk daar even rond, ook om even een plasje te maken. Blijkt deze plek ook wel van toepassing op ons vakantie doel.

Het was een monument aan slachtoffers van Duitse soldaten. Een hele zuil van kruizen met Duitse helmen (geen grapjes maken boys) stond er, ook velen van hen hadden geen keus.

We reden door, het weer ging weer helemaal goed, tot vlak bij Treis-Karden. We probeerden een caravan te huren, om de tent niet in de regen op te moeten bouwen. Het ook de eerste keer dat hem op gaan zetten.

Het werdt iets kleiner, een trekkers hutje. Klein maar droog. Even bij komen, omkleden en naar het restaurant waar geen bier verkocht wordt. Maar heerlijke moezel wijn. 

We hebben er weer heerlijk gegeten, op zijn Duits. Volle borden, en lachen om de prijzen. Het zit daar ook altijd vol. Een aanrader!

Dag 2

De eerste dag was best een stuk rijden, 450 km waarvan veel binnendoor. Vandaag een rustige dag. Het weer zag er goed uit, het was droog.

We wilden toch nog even weg, de aanhanger los gekoppeld en op weg naar Cochem. Wel het motorjack aan maar in de kuitbroek. Het was ook maar 16 km rijden.

Naar boven lopen naar het kasteel, ik had het al eerder gedaan en voorspelde een helse tocht.

Kennelijk zat ik toen al niet lekker in mijn vel. Nu liepen we vrij gemakkelijk naar boven, boven heerlijk aan de koffie. Het bezichtigen van het kasteel staat op ons todo lijst, we hadden er qua parkeren geen tijd voor.

Ja voor de motor moet je daar ook voor betalen. Ik parkeerde eerst bij een paar motoren op de stoep, maar de dienstdoende parkeerwachter vertelde mij dat dit niet mocht.

€5,- voor 5 uur, niet te duur en gelijk hebben ze. Iedereen parkeert maar raak! Na een heerlijk broodje braadworst (dank Paula, Onno en Lisa) “traditie” en daarna weer terug naar ons hok.

‘S middags heerlijk aan het lezen voor een deel in de zon. Lekker op tijd gaan lopen door het dorp, om zo weer bij het heerlijke restaurant uit te komen.

Eerst heerlijk genoten van een heerlijke fles witte wijn, uit die mooie glazen! En daarna lekker gegeten. 

Het leven is zwaar, morgen gaan we weer verderop kijken. Even de douchemunten opmaken en nu dit verhaal schijven, Linda zorgt voor de foto’s..

Dag 3

Vanochtend vertrokken uit Treis-Karden, op weg richting München. We gaan München niet halen, naar een tussen stop camping.

Het begin ging super,  van de mist in de bergen hebben we geen hinder gehad. We slingerden heerlijk door de bossen. We hebben veel herten gezien en heel veel roofvogels.

Er zat ook een gedeelte over de snelweg in, er daar ging het fout. Eerst een flinke file, en uiteindelijk is de weg afgesloten. Ik ga een paar vrachtwagens volgen, en dacht dat TomTom een alternatief gevonden had.

Helaas, stuurde hij me weer die zelfde weg op, en die was nog steeds dicht. Ik heb intussen wel een aantal goden aangesproken.. uiteindelijk waren we het zat, gingen onze lunch eten en ik liet de route varen. 

Tommie maar direct naar de camping laten navigeren. Dus veel snelweg gereden, en die Duitsers snappen het echt, ik kon met aanhanger tussen de banen rijden in de file!

We hadden super weer om te rijden, lekker met een zonnetje, maar niet te warm. Op de camping onze tent voor het opgezet, binnen een half uur stond hij.

Nog even naar het dorp gelopen voor wat te eten, dat werd een supermarkt en eten op de camping! 

Dag 4

De dag begon goed, het was droog gebleven. Maar de tent was redelijk nat. En we moesten hem voor het eerst opvouwen, je voelt de stress.

We kregen hem in de tas, maar hij leek veel groter. Het zelfde met het luchtbed. Het paste allemaal niet meer in de aanhanger.

Gelukkig is het vandaag super weer, en bonden we het luchtbed op de aanhanger . Ontbijt op de camping en lunch halen bij de supermarkt.

Ik zet de route in de TomTom een korte rit, maar met een extraatje! De route liep soepeltjes mooie bochtige van dorpje naar dorpje, heel mooi.

Natuurlijk ook weer twee omleiding gehad, maar nu even gestopt en de route opnieuw inladen. We kwamen in het dorp Günzburg.

Tijdens het maken van de route kwam ik er achter dat Josef Mengele hier vandaan kwam, daar was een soort gedenkplaat gemaakt door kinderen. Niet omdat ze trots op hem waren…

Maar ook dit paste mooi onze WO II vakantie. Gelijk daar een koffie met kuchen genomen. We gaan het nog eens leren Duits!

We zijn om half drie op de camping aangekomen, snel de tent opzetten en aan de lunch. Heerlijk in de zon een rondje over de camping gelopen.

Dag 5

Vroeg uit de veren, we moesten om 9:00 bij Hauptbahnhof in München zijn. We haalden dat maar net aan (door de files heen gaat goed hier). Voor een bezoek met gids aan concentratiekamp Dachau. Maar er was niets re zien, Linda belt de organisatie op en kreeg te horen dat de bus al een half uur geleden vertrokken was. Wij ons haasten om 9:00 te halen…

Niet bij de pakken neer zitten we stellen de TomTom in op het adres van het kamp en gaan zelfstandig de boel verkennen. Dat is zeker goed te doen, met een Nederlandstalige audiogids. Uiteindelijk ook beter voor ons, lekker op eigen tempo alles bekijken.

Met een brok in de keel, hoe bizar wat mensen elkaar aan kunnen doen. Dit kamp is als voorbeeld gebruikt voor alle andere kampen… De rillingen lopen over je rug. Op de terug weg even het bahnhof bezogd, waarmee we morgen naar München gaan. Het is een stief stukje lopen maar geen probleem.

Linda kreeg een e-mail van de organisatie  dat we onze boekingskosten terug gelegen. Dus een goeie deal! Vanavond heerlijk gegeten in het Resaurant pal voor de tent.

Dag 6

Vandaag heeft de motor een vrije dag. We zijn met de trein naar München gegaan.

Ik was al vroeg wakker en ging al snel naar het toiletgebouw, gelijk douchen, medicatie genomen en de tanden gepoetst. 

Fris en opgepoetst kom ik bij de tent en tref ik Linda nog slapend.. Toen we beide klaar waren gingen lopen naar het “bahnhof” zo’n 2,5 km.

De trein deed er 45 minuten over(15 stops). Bij ons kwam al snel een zenuwachtig mannetje zitten met een vouwfiets.

We kregen vertraging omdat de politie de trein niet door liet rijden, de man raakte in een soort van paniek. Hij stap uit de trein en ging een andere trein in.

Twee tellen later kwam hij weer terug, even later rijden weer verder. München is een mooie stad, het oude centrum iig. We hebben aantal kerken bezocht. En uiteraard voor onze vaders en ieder die ons lief is een kaarsje gebrand!

Ook stond er een museum in een bierbrouwerij op het lijstje maar die was dicht, jammer. We lopen weer langzaamaan terug naar het “hauptbahnhof” 

Daar even moeten zoeken naar het toilet. Daar betaal je 1 euro voor! Ik ben dan instaat de hele boel onder te pissen en niet door te trekken, die euro moet verdient worden!

Rond 5 uur waren we weer op de camping, lekker in de zon een stukje lezen. En straks weer aan de maaltijd.

Dag 7

De dagen vliegen om, vanochtend eerst wat gehannes met het opvouwen van de tent. Dat blijft een k.t klus! Met het luchtbed ging het al een stuk beter, ik trok de stop eruit toen we er nog heerlijk oplagen. De meeste lucht was er al snel uit.

Op de camping nog even ontbeten bij de winkel en daarna zo elegant mogelijk beklommen wij het stalen ros. Er moesten een flink stuk reden worden, vooral op de snelweg.

Ik had een concentratiekamp gevonden bij het maken van de route. De KZ Flossenbürg, ik dacht dat alleen een gebouw was met een gedenksteen. Maar nee, er was weer veel te zien, hier werkte de gevangen hoofdzakelijk in de granietgroeve. Zwaar werk voor zwakke mensen.

We hebben daar wel even doorheen gelopen, ze hadden alles daar. Een crematorium en zelf een tunnel om de lijken te laten zakken naar de oven. De bevrijders noemde het de vallei van de dood.

En voor je het weet wordt het laat. Dus gelijk naar de camping, best nog een stuk tuffen. Over de snelweg, we kwamen 19:05 aan bij de camping. We waren het wel een beetje zat en wilden niet nog even de tent opzetten, wat een pech. Deze camping had geen huisje te huur. Op naar de volgende.

We hadden een adres mee gekregen maar konden geen camping vinden. Plan C een hotel op zoeken. Een Ibis hotel op 12 km, moet nog kunnen. Nog even wat voer halen bij een benzinepomp. We hebben weer veel gezien, ook dat weer even bezinken.

Dag 8

Na een nacht in een normaal bed (Ibis blauw) en een heerlijk ontbijt in de buitenlucht. Ik had daar alweer snel een vriend gevonden. Hij of zij zat bij ons aan tafel, de plaatse bedelkat. Die heeft aan mij een goede, een plakje worst een stukje kaas. Voor het goede doel.

Een snelle start, de tent hoeve niet op worden afgebroken dus wij weer op pad. Het bezoek vandaag was KZ kamp Buchenwald, een heftig kamp en super groot. We kozen weer voor een Nederlandse elektrogids, weer een dingetje om de nek. Maar wel duidelijke uitleg. Bizar wat daar allemaal gebeurt is.

Mensen moesten bijvoorbeeld naar een medisch onderzoek komen, werden opgemeten. Achter de meetlat zat een sleuf, waar een SSer zat en een nekschot gaf. Walgelijk! In het boek wat Linda nu leest wordt dit kamp ook beschreven, over het klein kamp, het ergste deel daar.

We waren er weer stil van, en zijn er weer lang gebleven. Er wordt gelijk gezegd, er is teveel om te zien in één keer, maar we weten niet of we hier nog een keer heen gaan!

We gaan door naar de camping, een stukje snelweg en lekker binnendoor. Een mooie slingerweg met afdalingen van 18% dat maakt het motorrijden zo geweldig.

We kwamen aan bij de camping maar er was weinig ruimte voor de slagboom, wel ruimte er naast. Dus ik slinger om de boom heen.

Ik parkeer, en de eigenaar kwam er al aanlopen. Een aardige kerel we krijgen een plek met stroom, geweldig. De tent opzetten gaat steeds beter, en voor je het weet zitten weer aan de schnitzel.

Ik leg uit aan de eigenaar dat ik alleen een camping stekker heb. Hij duikt onder een tafel en pakt een haspel, die mocht ik lenen. Topper!

Dag 9

Een druilerige dag, we werden in de nacht al wakker van de regen. En dat deed het in de ochtend ook nog. Maar we moesten door, eerst samen een duidelijk plan van aanpak gemaakt. Dat werkt goed, het natte spul zat weer in de aanhanger.

Linda loopt naar boven met de geleende haspel, ik rijd de motor van het natte gras af en tuf ook naar boven. Eerst een bak koffie en een broodje. We reken af met de aardige campingbaas  en we vervolgen onze weg. We hebben het meer gedaan, een dag in de regen rijden.

Je geniet minder van de rit en van de omgeving, ik heb meer aandacht voor de weg nodig. Het lijkt wel of ze die putdeksels juist in de bochten leggen, daar moet je zeker mee oppassen in de regen.

De boeren zijn ook overal druk mee waardoor er her en der modder op de weg ligt. Het is allemaal goed gegaan, gelukkig een korte rij dag. 13:00 waren op onze camping, het was inmiddels al een uur droog geweest. We rijden naar de receptie, helaas was deze op maandag gesloten.

We gaan daar even naar de wc en eten een boterhammetje, inmiddels waren er ook 3 Denen aan komen rijden met flinke caravans. Ook zij kwamen niet verder dan wij. Wij zijn weggegaan, een stukje terug had Linda ook een camping gezien. Daar zitten we nu in een huisje, even geen tent. Het is nog wel droog maar of dat zo blijft..

Vanmiddag liepen even naar dorp Winsen toch weer 2,5 km, weer goed voor de stappen teller. Op de terug weg vonden we een restaurant, helaas gesloten! Dus maar wat gehaald bij het frietkot op de camping..

Dag 10

Vanochtend ontbeten in ons huisje met verse broodjes. De zon begon zich te laten zie, en dat bepaald wat we aan trekken.

Linda deed haar kuitbroek aan en ik mijn korte broek. Wel onder de motorbroek, het was toch nog z’n 10 km rijden.

Bij aankomst besloten de motorbroek maar aan te houden, het begon behoorlijk te waaien. Dus liepen wij weer als het ANWB stelletje, KZ Bergen en Belzen binnen.

 Het zal ons een worst zijn, maar er zijn altijd mensen die je op een bepaalde manier bekijken. In dit kamp richten zich vooral op de bevrijding. Veel beelden van wat de bevrijders aantroffen heel veel dode mensen. Mega veel dode mensen, rond de 10.000. 

Ze lagen overal de films van de opruiming, eerst door de SSers. Later met een bulldozer, het waren te veel dode mensen. Dit kamp laat weinig zien over het leven in het kamp. Er staan geen gebouwen, alleen plattegronden. De gebouwen zijn door de bevrijders afgebrand om ziektes tegen te gaan.

We zijn bij het graf van Anne Frank en haar zus geweest. En langs alle massagraven, zo triest allemaal. En heel bizar, naast dit kamp ligt een militair oefenterrein. De knallen waren geen onweer, maar oefeningen!

Na een kop koffie ging we weer terug, even langs de Lidl voor avondeten. Daarna de aanhangwagen even opnieuw ingedeeld, om morgen alles weer mee te krijgen.

Dag 11

Gisteravond hebben wij besloten om twee dagen eerder naar huis te gaan. We hebben gezien wat we gepland hebben en het weer laat het een beetje afweten.

We zouden een omweg maken om ook even door Berlijn te rijden, ik wil graag met de motor op de foto voor de Brandenburger Tor. Maar dat gebeurd ook nog wel een keer, met mooi weer.

De TomTom gaf aan dat het 450 km was naar huis, dat is te doen. Maar wel over de snelweg.

Onze eerste stop voor koffie en sap voor de Gold-Wing was nog in Duitsland. De motor met aanhanger heeft altijd veel aandacht. Nu kwam er een Aziaat even een foto maken toen we wegreden en de duim ging omhoog. Ook onderweg weer veel aandacht, een man in een camper met een aanhanger met een Gold-Wing, het blijft toch apart, een motor met aanhanger.

De tweede stop was voor de lunch bij een La Place, hier hadden wij al eerder geluncht toen we het oude bureau gehaald hebben.. In het kader van de WO II vakantie had ik nog een gedenk monument in gedachten. Voor mij memori lane, afslag Hoenderloo achter de camping langs waar ik z’n 18 jaar gestaan heb.

We reden naar de Woeste hoeve, dat gedenkteken heeft met mijn boek te maken. Als vergelding op de aanslag op Hanns Rauter heeft de SS 263 gevangen in Nederland laten executeren. Hier bij de Woeste hoeve 117 stuks.. bizar allemaal. Om een uur of 5 waren we thuis.